Różnica między wynajmem wakacyjnym a wynajmem mieszkalnym w Rotterdamie
W Rotterdamie wynajem wakacyjny nie podlega prawu najmu przestrzeni mieszkalnej (art. 7:201 BW) i nie korzysta z ochrony najemczej. Jest przeznaczony do użytku rekreacyjnego, takiego jak krótkie pobyty w mieście portowym, a nie do długoterminowego zamieszkania. Wynajmujący w dzielnicach takich jak Delfshaven czy Kralingen czasem próbują poprzez ten model obejść surowe rotterdamskie przepisy najmu.
Prawna granica specyficzna dla Rotterdamu
Jeśli zamieszkanie trwa dłużej niż kilka miesięcy lub służy jako główne miejsce zamieszkania, kwalifikuje się jako chroniona przestrzeń mieszkalna (HR 15 kwietnia 2014, ECLI:NL:HR:2014:123). Rotterdamskie sądy surowo badają intencję i użycie: faktury, rejestracja w GBA pod adresem w Rotterdamie oraz obecność stałych mebli, takich jak w kuchniach czy sypialniach, są kluczowymi wskaźnikami. Miasto Rotterdam stosuje dodatkowe przepisy poprzez Huisvestingsverordening, która rozróżnia między turystycznym a stałym zamieszkaniem.
Konsekwencje przekroczenia w Rotterdamie
Nieprawidłowa umowa wynajmu wakacyjnego automatycznie staje się umową najmu mieszkalnego z mocą wsteczną, włącznie z ochroną przed wypowiedzeniem i kontrolą Huurcommissie. Wynajmujący ryzykują naliczenie regularnego czynszu, kary do 10 000 € za każde naruszenie poprzez rotterdamską APV oraz przymusową rejestrację w Basisregistratie Personen. Najemcy mogą zablokować eksmisję i żądać odszkodowania.
Wynajem typu Airbnb w Rotterdamie wymaga turystycznej zgody gminy; brak tego prowadzi do natychmiastowego zamknięcia, nakazu grzywny (last onder dwangsom) i możliwego cofnięcia pozwolenia na eksploatację, zwłaszcza w zatłoczonych turystycznych dzielnicach jak Witte de Withstraat.