Zasada Ne Bis in Idem w Rotterdamie
Ne bis in idem, uregulowana w artykule 68 Kodeksu Karnego (Sr), zabrania ścigania lub karania tej samej osoby dwukrotnie za to samo przestępstwo po nieodwołalnej decyzji. W Rotterdamie, z jego tętniącym życiem portem i złożoną przestępczością portową, ta zasada gwarantuje pewność prawa i chroni przed powtarzanymi procesami przed Sądem Rejonowym w Rotterdamie.
Zasada ta obowiązuje zarówno po skazaniu, jak i uniewinnieniu. Nieodwołalne uniewinnienie przez rotterdamski sąd blokuje ściganie za identyczne fakty; w przypadku skazania nie można nałożyć nowej kary za to samo przestępstwo, chyba że fakty się różnią, jak w przypadku ciągłych operacji przemytniczych na Maasvlakte.
Wyjątki i granice w praktyce rotterdamskiej
Istnieją wyjątki, takie jak ciągłe działania lub nowe kwalifikacje, na przykład w rotterdamskich sprawach dotyczących przemytu narkotyków lub prania pieniędzy przez port. Najwyższy Sąd (Hoge Raad) stosuje test faktyczny i okolicznościowy: identyczne fakty blokują ponowne otwarcie sprawy. Zapobiega to nadużyciom, ale pozostawia miejsce na nowe przestępstwa, takie jak w przypadku eskalujących gangów w Rotterdamie-Południe.
W praktyce rotterdamskiej zasada ne bis in idem często pojawia się w złożonych sprawach oszustw portowych, handlu ludźmi za pośrednictwem kontenerów lub przestępstw z użyciem przemocy z wieloma podejrzanymi w dzielnicach takich jak Charlois. Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPCz) nadzoruje stosowanie poprzez art. 4 Protokołu nr 7 EKPC, istotne dla międzynarodowych spraw rotterdamskich.
Praktyczne konsekwencje dla podejrzanych i prokuratury w Rotterdamie
Naruszenie może prowadzić do nieważności ścigania przed Sądem Rejonowym w Rotterdamie. Dla podejrzanych zapewnia spokój po intensywnych dochodzeniach portowych; dla Prokuratury Okręgowej w Rotterdamie zmusza do starannego przygotowania spraw. Nieodwołalność aktywuje ten efekt ochronny skutecznie w wymagającym łańcuchu rotterdamskiego prawa karnego.
(Liczba słów: 285)