Kompetencja versus obowiązek w Rotterdamie
W rotterdamskim prawie administracyjnym obowiązuje zasada „kompetentny, ale nie zobowiązany” do egzekwowania, jak zapisano w art. 5:1 Awb. Miejskie organy, takie jak Dienst Stadsontwikkeling en Handhaving, dysponują uznaniową kompetencją, ale muszą uzasadniać decyzje na podstawie proporcjonalności, staranności i lokalnych okoliczności, takich jak zatłoczenie w porcie czy niedobór mieszkań w dzielnicach takich jak Rotterdam-Zuid.
Rada Państwa stosuje „integralny obowiązek uzasadnienia”: kolegium burmistrza i wiceburmistrzów musi wyjaśnić, dlaczego nie wybiera łagodniejszych środków, takich jak ostrzeżenia przy drobnych naruszeniach w Maasstad, lub dlaczego egzekwowanie nie następuje w przypadku nielegalnego zamieszkania. Jest to kluczowe dla zapobiegania bierności w przypadku strukturalnych problemów, takich jak uciążliwy hałas wokół mostu Erasmusbrug czy naruszenia w porcie handlowym.
Graniczne przypadki w kontekście rotterdamskim
Przy drobnych naruszeniach, takich jak tymczasowe nielegalne tarasy na Witte de Withstraat, administracja może uzasadnienie powstrzymać się od egzekwowania, pod warunkiem udokumentowania tego wewnętrznie. W przypadku powtarzającego się braku zgodności, np. rozbiórki bez zezwolenia w Delfshaven, działanie jest obowiązkowe. Ostatnie orzecznictwo (ECLI:NL:RVS:2022:1234) w sprawie rotterdamskiej egzekucji podkreśla, że lokalne regulacje polityczne, takie jak Handhavingsnota Rotterdam 2023, nie stanowią glejtu na nieinterwencję.
Sprawca naruszenia może poprzez sąd administracyjny, w tym sąd rejonowy w Rotterdamie, domagać się egzekucji, jeśli kolegium działa bezprawnie lub jest zaniedbane. Ta równowaga chroni zarówno skuteczne egzekwowanie w mieście portowym, jak i odpowiednią ochronę prawną dla przedsiębiorców i mieszkańców.