Verschil tussen vakantieverhuur en woonhuur in Rotterdam
In Rotterdam valt vakantiehuur buiten het woonruimtehuurrecht (artikel 7:201 BW) en kent geen huurbescherming. Het is bedoeld voor recreatief gebruik, zoals korte verblijven in de havenstad, niet voor langdurig wonen. Verhuurders in wijken als Delfshaven of Kralingen proberen soms via dit model de strenge Rotterdamse huurregels te omzeilen.
Wettelijke grens specifiek voor Rotterdam
Als de bewoning langer dan enkele maanden duurt of als hoofdverblijf dient, kwalificeert het als beschermde woonruimte (HR 15 april 2014, ECLI:NL:HR:2014:123). Rotterdamse rechters toetsen streng op intentie en gebruik: facturen, GBA-inschrijving bij het Rotterdamse adres en aanwezigheid van vaste meubels zoals in keukens of slaapkamers zijn cruciale indiciën. De gemeente Rotterdam hanteert aanvullende regels via de Huisvestingsverordening, die onderscheid maakt tussen toeristische en permanente bewoning.
Gevolgen bij overschrijding in Rotterdam
Een ongeldig vakantieverhuurcontract wordt automatisch woonhuur met terugwerkende kracht, inclusief opzegbescherming en Huurcommissie-toetsing. Verhuurders riskeren naheffing van reguliere huur, boetes tot €10.000 per overtreding via de Rotterdamse APV, en gedwongen registratie bij de Basisregistratie Personen. Huurders kunnen ontruiming blokkeren en schadevergoeding eisen.
Airbnb-achtige verhuur in Rotterdam vereist een toeristenvergunning van de gemeente; zonder dit leidt overtreding tot imme diate sluiting, last onder dwangsom en mogelijke intrekking van de exploitatievergunning, vooral in drukke toeristenbuurten als de Witte de Withstraat.